30 maja obchodzimy Światowy Dzień Stwardnienia Rozsianego. To przewlekła, nieprzewidywalna choroba neurologiczna, która najczęściej dotyka młode kobiety. Jednak SM może rozwinąć się u osób w każdym wieku. Objawy są bardzo zróżnicowane, a opieka nad chorym wymaga wielospecjalistycznego podejścia.
Garść faktów według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO):
Stwardnienie rozsiane (SM) wpływa na funkcje poznawcze, emocjonalne, motoryczne, sensoryczne lub wzrokowe. Jest rezultatem ataku układu odpornościowego człowieka na mózg i rdzeń kręgowy.
Szacuje się, że ponad 1,8 mln ludzi na świecie choruje na SM. Chorować mogą osoby w każdym wieku, ale SM częściej diagnozowana jest u młodych dorosłych, zwłaszcza kobiet.
Terapia SM będzie się różnić u każdego pacjenta w zależności od ciężkości przebiegu choroby i objawów.
30 maja obchodzimy zainicjowany przez Międzynarodową Federację Stwardnienia Rozsianego (MSIF) Światowy Dzień Stwardnienia Rozsianego.
SM to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego. Charakteryzuje się postępującym, nawrotowym przebiegiem związanym z występowaniem tzw. rozsianych ognisk demielinizacji.
W Polsce na stwardnienie rozsiane choruje 40–60 tys. osób.
– W 2022 r. z systemu ochrony zdrowia na Mazowszu korzystało 7302 pacjentów ze stwardnieniem rozsianym jako rozpoznaniem głównym – informuje Piotr Kalinowski z Zespołu Komunikacji Społecznej i Promocji mazowieckiego NFZ. I dodaje: – W 2023 r. takich pacjentów było 7647, a w roku minionym już 7961.
Objawy SM są zależne od tego, w którym miejscu doszło do zapalenia ośrodkowego układu nerwowego. Trudno więc mówić o charakterystycznym dla choroby zestawie symptomów. Można je natomiast podzielić na wczesne i przewlekłe:
Wczesne objawy:
- zaburzenia widzenia (często dotyczą jednego oka),
- zapalenie nerwu wzrokowego,
- zaburzenia czucia w kończynach,
- narastający niedowład,
- zaburzenia równowagi.
Przewlekłe objawy:
- zaburzenia czucia i równowagi,
- przewlekłe zmęczenie,
- zaburzenia funkcji zwieraczy,
- nadmierne napięcie mięśni (tzw. spastyczność),
- ból o różnym podłożu,
- zaburzenia funkcji poznawczych i nastroju,
- brak kontroli nad wypowiedziami słownymi,
- zaburzenia połykania.
Opieka nad chorym na SM jest złożona i często wymaga współpracy neurologa z innymi specjalistami.
Terapia obejmuje:
- leczenie objawowe, łagodzące objawy choroby,
- leczenie rzutów choroby, łagodzące ich następstwa,
- leczenie modyfikujące naturalny przebieg choroby.
O SM pacjenci dowiadują się najczęściej, gdy rozwija się ich kariera zawodowa lub ją właśnie planują, gdy robią plany życiowe, dotyczące m.in. zakładania rodziny i macierzyństwa.
Wraz z chorobą pojawiają się niepewność i lęk, dlatego warto sięgnąć do sprawdzonych źródeł po informacje na jej temat, np. do poradnika MZ i NFZ pt. „Stwardnienie rozsiane – przewodnik pacjenta”, który jest dostępny online:
👉 https://akademia.nfz.gov.pl/kategoria-multimediow/e-booki/
Źródło :
Zespół Komunikacji Społecznej i Promocji Mazowieckiego OW NFZ
