Badanie wysiłkowe (ang. Stress Test) jest jednym z badań czynnościowych stosowanych powszechnie w diagnostyce kardiologicznej. Istotą badania jest kontrolowane obciążenie pacjenta wysiłkiem fizycznym, połączone z jednoczesnym, stałym monitorowaniem zapisu ekg i ciśnienia tętniczego. Zwykle do obciążenia używa się ergometru rowerowego lub bieżni ruchomej, która jest preferowana z powodu bardziej naturalnego charakteru wysiłku. Opracowano ujednolicone, międzynarodowe protokoły określające sposób wykonania badania – stopień obciążenia i jego narastanie w czasie. Zwykle odbywa się to co dwie minuty, w przypadku bieżni przez zmianę prędkości i kąta nachylenia, a w ergometrze rowerowym poprzez zwiększenie oporu.
Próba wysiłkowa jest badaniem w pełni bezpiecznym dzięki stałemu monitorowaniu zapisu ekg i wartości ciśnienia tętniczego oraz niezbędnej obecności (w każdej pracowni) sprzętu reanimacyjnego. Interpretacja badania polega na ocenie dolegliwości, zmian ekg w stosunku do zapisu spoczynkowego, tolerancji wysiłku fizycznego, odniesionej do płci i wieku oraz zachowania się ciśnienia tętniczego pacjenta.
Najważniejsze i najczęstsze zastosowania badania wysiłkowego w kardiologii to: ocena skuteczności leczenia choroby wieńcowej i nadciśnienia tętniczego, diagnostyka dolegliwości bólowych w klatce piersiowej, ocena skuteczności zabiegów rewaskularyzacyjnych (poprawiających ukrwienie serca).
Włodzimierz Stawski
specjalista kardiolog
