Leczenie zaburzeń wzwodu od czasów antycznych opierało się na stosowaniu środków ziołowych, wyciągów z organów zwierzęcych, cudownych eliksirów, napojów, kremów, a w ostatnich kilku dziesięcioleciach także tabletek, często reklamowanych w Internecie, telewizji lub w czasopismach.
Środki te są nadal sprzedawane i używane powszechnie na całym świecie. Nie mają one żadnych prawidłowo wykonanych badań udowadniających ich skuteczność. Zwykle ceny tych produktów są wysokie, natomiast dostępność do nich łatwa, umożliwiająca zachowanie anonimowości przy zakupie. W 1995 roku dokonał się przełom w skutecznym i bezpiecznym leczeniu dysfunkcji erekcyjnej spowodowany wprowadzeniem do użycia w leczeniu ludzi pierwszego preparatu Sildenafilu, pod znaną na świecie nazwą leku – Viagra.
Medycyna oparta na dowodach ang. Evidence-based Medicine (EBM) zaleca preparaty doustne Sildenafilu, Tadalafilu i Wardenafilu jako jedyne z udowodnioną skutecznością kliniczną preparaty do stosowania w terapii zaburzeń erekcji. Dopiero w razie braku skuteczności tego leczenia, można wdrażać leczenie uzupełniające rzadko występujących niedoborów hormonalnych, stosować praktycznie niedostępne jeszcze w Polsce zastrzyki (iniekcje) leków do członka lub w skrajnych przypadkach stosować chirurgiczne wszczepienie protez do prącia. Konieczne jest zaprzestanie palenia tytoniu czy nadużywania alkoholu lub środków odurzających.
Pomocna może być modyfikacja leczenia niektórych chorób przewlekłych, redukcja masy ciała, ograniczenie stresu, psychoterapia, poradnictwo małżeńskie. Ilość dostępnych leków spowodowała znaczący spadek kosztów leczenia. Skuteczne i bezpieczne leczenie może wdrożyć lekarz znający się na problemach seksuologicznych, i może się ono okazać tańsze, niż kupowanie przez Internet nieznanych, potencjalnie niebezpiecznych i niezbadanych paraleków, dodatków żywieniowych czy wzmacniaczy.
dr Krzysztof Krupiński
urolog
